Dag 3:

Voor we beginnen, eventje iets voor de duidelijkheid. Geert kwam gisteren (dag 2) met het geniale, hilarische maar ook zeker wiffiale (zie Dikke van Dale bladzijde 85, paragraaf 5; Wiffiale: draadloos internet, maar dan met geniale trekjes) idee om de verhalen op de weblog iedere dag door iemand te laten schrijven. En als het even kon door een van de ‘maagden’ van Slowakije. Dag 1 was geschreven door Geert, en dus was het gisteren de beurt aan een van de ‘maagden’. Gisteren was het Robin, en vandaag wordt dit hilarische verhaal u mede mogelijk gemaakt door Hijke, in combinatie met Robin. Dag 3 begon voor ons met het fijne geluid van de wekker. Voor Hijke om kwart voor 7, voor Robin om kwart voor 8. De anderen zaten daar tussenin. Om 8 uur zaten we met z’n allen aan het ontbijt. Wij ontbeten met brood, belegd met tomaten smurrie, ham en suiker. Oja, en ook nog Geert zijn pindakaas, nog illegaal gesmokkeld uit Nederland. De Koffie ging wel, en vooral de thee was heerlijk! (Uiteraard was de koffie veel lekkerder dan de thee, maar Robin heeft gewoon geen smaak.) Toen het 9 uur was zaten boven in de gezamelijke ruimte, de bewoners klaar met bijbels voor de kerkdienst. Akos leidde de dienst in driedelig pak een soort van zwarte keep. Persoonlijk vond ik het er erg mooi uitzien. Een aantal van ons wilde de dienst graag bijwonen. De overige zaten beneden of buiten even niks te doen. De bewoners zongen echt verschrikkelijk vals. Toch was het op de een of andere manier prachtig om naar te luisteren. Van de preek verstonden wij allemaal niet veel (was het maar zo dat we Hongaars spraken). Toch op de een of andere manier kwam het wel binnen. Akos vertelde zo, dat het je echt raakte. Rond 11 uur werden wij in de plaatselijke kerk verwacht voor de zondag ‘worship’ waar de vrouw van Akos, Andrea, zou preken. Het was vandaag moederdag, wat hier wel een belangrijke dag is. Er waren een aantal kinderen die een bijbeltekst vertelden. Daarna gaven ze aan alle moeders een bloem. Wijzelf hebben ook nog een aantal liederen gezongen onder begeleiding van Geert en Walter. Na de dienst gingen wij weer terug naar ‘het huis’ waar wij gingen lunchen. Na de lunch (om 2 uur) werden wij verwacht in de kerk van Georg (en Helena) in Rimavska sec. Daar zaten wij op oude banken met, jawel het is echt waar geen grapje even serieus, een soort van elekstische dekens achtig iets. We zaten dus heerlijk lekker warm een kerk waar het toch was fris was. Toen we de kerk uitliepen kreeg iedereen een witte bloem. Hierna liepen we naar een gebouwtje naast de kerk. Daar stonden tafels vol met heerlijk lekkere hapjes/koekjes/dingetjes. Ook was er koffie, water er uiteraard sterke drank voor de schnaps. Camille heeft er ook zeker van genoten (meer ga ik daar niet over zeggen, daar moet je maar naar vragen). Verder is Camille echt goed bezig. Ze heeft een hele mooie mime stuk uitgekozen, maar daar hoor je morgen meer over. Camille heeft er nog het meest van genoten dat de India Arie aanstond toen we weer naar huis gingen. Maar dat genoeg over Camille. Toen wij ons helemaal vol hadden gegeten liepen we naar buiten waar een paar ‘zigeunerkinderen’ stonden. Eerst stonden er maar een paar, later kwamen er steeds meer. Vaders en moeders, baby’s, meisjes en jongens van alle leeftijden. Echt geweldig om te zien! Geert en Walter gingen muziek maken en wij gingen zingen en een beetje dansen. Het was echt gewoon onbeschrijfelijk. Er zijn gewoon geen woorden voor. Zo mooi om te zien om die kinderen te zien lachen, met pretlichtjes in de ogen. Stoer willen doen, maar diep van binnen heel onzeker zijn. We bleven heel lang hangen daar, maar uiteindelijk was het moment dan daar om weer weg te gaan. Echt met pijn in ons hart stapten we weer in het busje en de auto. Terug bij het ‘huis’ aangekomen hebben we de mime geoefend, gegeten en verder lekker ons eigen ding gedaan. Een dag als deze is toch wel waarom we naar Slowakije wilde gaan.