Zo geliefde thuisblijvers, het is weer tijd voor een samenvatting over deze dag, wederom enorm enerverend!

De morgen begon vroeg, en dat kwam voornamelijk doordat de Schnaps, Palinka en andere zwaar alcholische versnaperingen gisteravond rijkelijk over tafel gingen, bij de altijd gastvrije Akos en zijn vrouw Andrea. Uiteraard kennen wij daarbij onze grenzen, en hebben wij ons keurig gedragen. Maar de stemming zat er goed in! Het is goed om naast al het werk hier met de mensen die het nodig hebben, zelf ook even te kunnen ontladen. Overigens kunnen we allemaal veel leren van de gastvrijheid van Akos en Andrea, want niets is te gek, en niets is teveel. De tafel dekken voor 12 man en ook nog heerlijk koken: laten wij voortaan ons huis altijd open stellen voor hen die aankloppen!

Over tot de orde van deze dag. Na allemaal een bak goed sterke koffie of mierzoete thee (sommigen hebben meer dan genoeg voor een heel jaar binnen gekregen geloof ik), gingen wij onderweg naar onze laatste school, om hier weer te sporten, te zingen en te spelen, te knutselen en veel te knuffelen! De communicatie verliep moeilijk, de taal blijft een grote barriere, maar met wat gebarentaal en dergelijke, raakt iedereen uiteindelijk aan het werk: de ene helft sporten, de andere helft knutselen, en later andersom. De oudere kinderen, die vandaag vrij waren, kwamen zelfs speciaal naar school omdat ze zo naar ons uitkeken! De jongste kinderen bleken moeite te hebben met knutselen, ze konden soms niet eens knippen (en dat zijn dan kinderen van 10 jaar...). Gelukkig kwam de boodschap over, dat ieder kind zich geliefd mag voelen! Het was een lange, vermoeiende, maar heerlijke ochtend, waar we van genoten hebben, ondanks de soms verbijsterende ontdekkingen. Want nog steeds zien we nieuwe dingen waar we onder de indruk van zijn: kinderen die er armoedig uitzien, vaak echt stinken, maar vervolgens wel de flesjes cola light tevoorschijn halen, en graag hun mobieltje pakken voor een foto. Begrijpen jullie het?

Na even bij te hebben getankt, maakten we ons op om naar de naschoolse opvang voor zigeunerkinderen te gaan. Eerst even afscheid nemen van Georg en Helena, die ons ook heel vriendelijk hebben ontvangen, en dan vol gas nog een paar uurtjes plezier met de zigeunerkinderen. En wat bleek? Een aantal hadden we zondag al gezien bij onze spontane ontmoeting naast de kerk, met de zigeunerkinderen! Het werd een sportieve, muzikale en creatieve middag en we vonden het allemaal jammer om weg te gaan. Zeker nadat ons een heuze zigeunerdans werd aangeboden, leuk om te zien! En zo naar de bewegingen kijkende, ook begrijpelijk waarom de cultuur zo om sex draait...

Suza en Szabots wilden ons ook graag zien, want ze zouden eigenlijk met ons meegegaan zijn, maar dat is niet helemaal gelopen als gepland. Ze waren blij ons te zien, en wij blij om hen te zien! Een gezellige middag volgde, waar de vermoeidheid en de emoties de vrije loop hadden. Maar, het was goed!

Nu zitten wij allen bij Akos en Andrea om de laatste avond te vieren (onder genot van Geert op de piano en Albert Jan op de gitaar), want morgenochtend vertrekken wij weer, met pijn in ons hart. Maar ook voldaan, wat we wilden doen hebben we gedaan en we hopen hier een blijvende verandering, al is die maar klein, te hebben meegegeven. We zijn voorlopig nog niet thuis en we gaan nog even genieten van de tijd met deze geweldige groep. Binnen een kleine week zulke contacten opbouwen is iets om te koesteren! Wellicht verschijnt er morgen nog wat op het wereldwijde web over het eerste deel van onze terugreis, maar dat is natuurlijk afhankelijk van de aanwezigheid van WiFi in het hotel. Gelukkig iets wat Arjan altijd heel goed kan vinden.

Viszlát, tot ziens!