Dag 6

Zo geliefde thuisblijvers, het is weer tijd voor een samenvatting over deze dag, wederom enorm enerverend!

De morgen begon vroeg, en dat kwam voornamelijk doordat de Schnaps, Palinka en andere zwaar alcholische versnaperingen gisteravond rijkelijk over tafel gingen, bij de altijd gastvrije Akos en zijn vrouw Andrea. Uiteraard kennen wij daarbij onze grenzen, en hebben wij ons keurig gedragen. Maar de stemming zat er goed in! Het is goed om naast al het werk hier met de mensen die het nodig hebben, zelf ook even te kunnen ontladen. Overigens kunnen we allemaal veel leren van de gastvrijheid van Akos en Andrea, want niets is te gek, en niets is teveel. De tafel dekken voor 12 man en ook nog heerlijk koken: laten wij voortaan ons huis altijd open stellen voor hen die aankloppen!

Over tot de orde van deze dag. Na allemaal een bak goed sterke koffie of mierzoete thee (sommigen hebben meer dan genoeg voor een heel jaar binnen gekregen geloof ik), gingen wij onderweg naar onze laatste school, om hier weer te sporten, te zingen en te spelen, te knutselen en veel te knuffelen! De communicatie verliep moeilijk, de taal blijft een grote barriere, maar met wat gebarentaal en dergelijke, raakt iedereen uiteindelijk aan het werk: de ene helft sporten, de andere helft knutselen, en later andersom. De oudere kinderen, die vandaag vrij waren, kwamen zelfs speciaal naar school omdat ze zo naar ons uitkeken! De jongste kinderen bleken moeite te hebben met knutselen, ze konden soms niet eens knippen (en dat zijn dan kinderen van 10 jaar...). Gelukkig kwam de boodschap over, dat ieder kind zich geliefd mag voelen! Het was een lange, vermoeiende, maar heerlijke ochtend, waar we van genoten hebben, ondanks de soms verbijsterende ontdekkingen. Want nog steeds zien we nieuwe dingen waar we onder de indruk van zijn: kinderen die er armoedig uitzien, vaak echt stinken, maar vervolgens wel de flesjes cola light tevoorschijn halen, en graag hun mobieltje pakken voor een foto. Begrijpen jullie het?

Na even bij te hebben getankt, maakten we ons op om naar de naschoolse opvang voor zigeunerkinderen te gaan. Eerst even afscheid nemen van Georg en Helena, die ons ook heel vriendelijk hebben ontvangen, en dan vol gas nog een paar uurtjes plezier met de zigeunerkinderen. En wat bleek? Een aantal hadden we zondag al gezien bij onze spontane ontmoeting naast de kerk, met de zigeunerkinderen! Het werd een sportieve, muzikale en creatieve middag en we vonden het allemaal jammer om weg te gaan. Zeker nadat ons een heuze zigeunerdans werd aangeboden, leuk om te zien! En zo naar de bewegingen kijkende, ook begrijpelijk waarom de cultuur zo om sex draait...

Suza en Szabots wilden ons ook graag zien, want ze zouden eigenlijk met ons meegegaan zijn, maar dat is niet helemaal gelopen als gepland. Ze waren blij ons te zien, en wij blij om hen te zien! Een gezellige middag volgde, waar de vermoeidheid en de emoties de vrije loop hadden. Maar, het was goed!

Nu zitten wij allen bij Akos en Andrea om de laatste avond te vieren (onder genot van Geert op de piano en Albert Jan op de gitaar), want morgenochtend vertrekken wij weer, met pijn in ons hart. Maar ook voldaan, wat we wilden doen hebben we gedaan en we hopen hier een blijvende verandering, al is die maar klein, te hebben meegegeven. We zijn voorlopig nog niet thuis en we gaan nog even genieten van de tijd met deze geweldige groep. Binnen een kleine week zulke contacten opbouwen is iets om te koesteren! Wellicht verschijnt er morgen nog wat op het wereldwijde web over het eerste deel van onze terugreis, maar dat is natuurlijk afhankelijk van de aanwezigheid van WiFi in het hotel. Gelukkig iets wat Arjan altijd heel goed kan vinden.

Viszlát, tot ziens!

Dag 5

Dag broers en zussen in Nederland

Vandaag hadden we in eerste instantie niets op het programma staan. We kregen echter een uitnodiging om op een school te komen hier in de buurt.Voordat we dit hebben gedaan zijn we eerst nog naar een ambachtelijke smederij geweest, de smit was echter ook een kunstenaar.Op de school konden we een stukje mime opvoeren en in kleine groepjes sporten en knutselen.Later hebben we nog muziek gemaakt en hebben we ook nog samen in het Hongaars gezongen: 'Lees je Bijbel, bid elke dag....'.

's Middags zijn we naar een dorpje geweest om medicijnen af te geven voor een ziek kind en hebben we gevoetbald, hierdoor ontspande iedereen en konden we ook nog muziek maken en bijbels uitdelen.

Al deze dingen zijn erg mooi om te doen maar kosten ook veel energie. Soms heb je het idee: wat doe ik hier, maar de andere keer dan ben je weer blij dat je hier bent.De cultuurverschillen en het verschil van inzicht over wat nu belangrijk is in dit leven komen soms erg dichtbij.

Als individu kom je jezelf soms echt tegen, vragen zoals: wat doe ik hier / wat heeft het voor zin, maar ook gedachten van: dit wilde ik altijd al doen, komen in mensen op.Als groep kunnen we elkaar goed opvangen met onze vragen maar ook onze blijdschap over de dingen die we hier kunnen doen. Ook kan er veel gehuild worden over alle emotionele dingen die we hier mee maken.

We zijn hier om te zaaien en mogen dan ons achter Christus verschuilen om het verdere werk aan hem over te laten.

Er heerst hier een hele ander mentaliteit, als je aan een kind vraag wat deze later wil worden dan moet je niet op staan te kijken als je een antwoord krijgt als: werkeloos, want als ik werkeloos ben krijg ik geld van de overheid, niet veel, maar dan kan ik de hele dag tv kijken.Hier is wijn goedkoper dan dubbelfris, een mobiel is belangrijker dan een lekkend dak, een auto belangrijker dan een vervallen huis. Voor mij voornamelijk vreemd maar voor hier werkelijkheid.

Dag 4

Lieve mensen, (houden jullie ook zoveel van paarden??!!)

Vandaag was het begin van het echte werk en het begon gelijk goed op kamer 11 (Marieke, Jenny, Hijke, Aline en Camille). Het is 6.05 en mijn (Camille) wekker gaat voor de 3^e keer af, ik heb 3 wekkers weten jullie? Om hem vervolgens uit te drukken en rustig verder te slapen. De eigenares van de andere wekker in onze kamer deed hetzelfde. Jullie begrijpen wel dat onze week dus begon met een gezonde portie stress. Gelukkig maakte de rest van de dag alles goed!

Ik weet niet meer hoe laat maar we kwamen op tijd aan op de school, een school die in de mond van de slowakije-gangers ‘gangsterschool’ word genoemd. En terecht. Daar kom ik later op terug. We deden de mime (en die ging gooehoeed) en daarna werden de groepen verdeeld in sport binnen, sport buiten en knutselen. Ik zat bij sport buiten. Daar begonnen Robin, Albertjan en ik met touwtjespringen, maar dat werkte niet want de grootste groep deed niet mee. Waarop Albertjan begon met touwtrekken, Robin met voetbal en ik met dansen. De kinderen waren gelijk een stuk enthousiaster. Met dansen had ik geen muziek, en omdat ik dus geen woord Hongaars spreek was communiceren best moeilijk. Samen dansen ging wel, maar ik kreeg het niet voor mekaar ze een dans te leren. Het enige wat ze wilden was dat ik danste en hun keken of anderen die als Shakira dansten. Daar kwam ik niet voor. Structuur aanbrengen is ook niet mijn sterkste kant maar gelukkig kwam Robin me te hulp en leerde hij ze een dans, ik gok 1 van de calo. Toen het lukte muziek te regelen werden de kinderen nóg enthousiaster (wat helaas kwam door die vreselijke, platgedraaide Michael Jackson).

Toen de dans een beetje af was stonden we nog met een groep een beetje te freestylen. Op dat moment kreeg ik door in wat voor wereld die kinderen leefden. Alles draaide om het opkrikken van hun imago en om seks. Jongetjes van 10 boden me seks aan, probeerden intiem te dansen en flirtten met me. Het was te bizàr voor woorden. Alle bewegingen die de kids maakten werden gebaseerd op seks (op enkele MJ-imitaties na). Jongens en meisjes van tussen de 8 en 17 associeerde elke, ELKE beweging die je maakt met seks (zelfs als je de lelijkste en domste Egyptische-armen-move doet die je kent. En dan denk je, shit, wat moet ik hiermee? Ik was niet de enige die werd aangevallen en na gesprekken onder het avondeten kwam ik erachter dat je dat dus stug moet negeren i.p.v. schreeuwen: ‘Nooo I’m not gonna sex you, you are waaaay to young, don’t you get that? No sex no sex NO SEX!!!” Dat werkt niet. Het was een toffe middag maar door deze dingen ook wel vreemd. Ook heel intensief, en dat geld voor de hele groep. Gelukkig mochten we ook ervaren dat als je heel duidelijk je grenzen aangeeft, ze ook wel stoppen met dit intimiderende gedrag. Je kan ervaren wat voor spel ze er van maken, om iemand ´te krijgen´. Maar onder de zegen van Hem is alles goed gegaan.

Toen we terugkwamen is een groepje vertrokken naar een stadje dichtbij (ik was in die groep, en alle cd’s waren uit de bus op 1 van mijn favoriete cd’s na, muahaha heeeerlijk)en een groepje ging lekker luieren. Een ander groepje ging eerst naar de stad en later naar een begravenis, de vader van Szabolcs is in de afgelopen dagen overleden. Toen we terugkwamen hebben we tijd kunnen nemen voor de bejaarden in het tehuis. Die vonden dat helemaal leuk, en we werden dan ook zo volgestouwt met sinaasappels, koekjes en 38% borrels dat velen van ons het avondeten niet meer opkonden. En tot zover deze dag.

We zitten hier vet goed, en voorlopig denken we nog even niet aan terugkeren naar huis!

WIST JE DAT....

... Hijke wordt ge´owned´ door een oma van 86?

... Robin de wijnfles vol aan zijn mond zet?

... Jenny niet achteruit kan rijden?

... Walther dit wel kan?

... Jenny onder een dekbed heeft geslapen die stonk naar urine?

... Robin tóch echt wel kan dansen?

... Geert een uur lang heen en weer door de gymzaal kan rennen?

... Walther geen dobbelsteen kan vouwen?

... Jenny dat wel kan?

... Camille heel goed is in gillen als ze een spin ziet ( terwijl Jenny al ligt te slapen)?

... Camille toch wel de mime errug goed had uitgezocht?

... Walther Hijke tof vind, en andersom.

... Maar Walther Sharon de tofste vindt en de mensen thuis toch ook wel mist?

... Albert – Jan zegt dat ´ie de weg weet, terwijl het niet zo is?

... Albert – Jan vervolgens de auto telkens laat afslaan en de auto de schuld geeft?

... Albert – Jan het verder heel goed doet hoor!

... Robin een echte womanizer is met zijn blauwe ogen en blonde krullen?

... Camille tegen Adriaan zegt dat ze per direct de banana song eruit gooit?

... Arjan werd aangehouden bij de Slowaakse grens?

... Hij vervolgens breeduit lachend terugkwam?

... Door Aline alle stoppen doorsloegen?

... Geert zijn vinger al 3 centimeter langer is, door zijn ´trek-eens-aan-mijn-vinger´ spelletje?

... Marieke de normaalste is omdat we geen gek wist je datje kunnen verzinnen?

Dag 3

Dag 3:

Voor we beginnen, eventje iets voor de duidelijkheid. Geert kwam gisteren (dag 2) met het geniale, hilarische maar ook zeker wiffiale (zie Dikke van Dale bladzijde 85, paragraaf 5; Wiffiale: draadloos internet, maar dan met geniale trekjes) idee om de verhalen op de weblog iedere dag door iemand te laten schrijven. En als het even kon door een van de ‘maagden’ van Slowakije. Dag 1 was geschreven door Geert, en dus was het gisteren de beurt aan een van de ‘maagden’. Gisteren was het Robin, en vandaag wordt dit hilarische verhaal u mede mogelijk gemaakt door Hijke, in combinatie met Robin. Dag 3 begon voor ons met het fijne geluid van de wekker. Voor Hijke om kwart voor 7, voor Robin om kwart voor 8. De anderen zaten daar tussenin. Om 8 uur zaten we met z’n allen aan het ontbijt. Wij ontbeten met brood, belegd met tomaten smurrie, ham en suiker. Oja, en ook nog Geert zijn pindakaas, nog illegaal gesmokkeld uit Nederland. De Koffie ging wel, en vooral de thee was heerlijk! (Uiteraard was de koffie veel lekkerder dan de thee, maar Robin heeft gewoon geen smaak.) Toen het 9 uur was zaten boven in de gezamelijke ruimte, de bewoners klaar met bijbels voor de kerkdienst. Akos leidde de dienst in driedelig pak een soort van zwarte keep. Persoonlijk vond ik het er erg mooi uitzien. Een aantal van ons wilde de dienst graag bijwonen. De overige zaten beneden of buiten even niks te doen. De bewoners zongen echt verschrikkelijk vals. Toch was het op de een of andere manier prachtig om naar te luisteren. Van de preek verstonden wij allemaal niet veel (was het maar zo dat we Hongaars spraken). Toch op de een of andere manier kwam het wel binnen. Akos vertelde zo, dat het je echt raakte. Rond 11 uur werden wij in de plaatselijke kerk verwacht voor de zondag ‘worship’ waar de vrouw van Akos, Andrea, zou preken. Het was vandaag moederdag, wat hier wel een belangrijke dag is. Er waren een aantal kinderen die een bijbeltekst vertelden. Daarna gaven ze aan alle moeders een bloem. Wijzelf hebben ook nog een aantal liederen gezongen onder begeleiding van Geert en Walter. Na de dienst gingen wij weer terug naar ‘het huis’ waar wij gingen lunchen. Na de lunch (om 2 uur) werden wij verwacht in de kerk van Georg (en Helena) in Rimavska sec. Daar zaten wij op oude banken met, jawel het is echt waar geen grapje even serieus, een soort van elekstische dekens achtig iets. We zaten dus heerlijk lekker warm een kerk waar het toch was fris was. Toen we de kerk uitliepen kreeg iedereen een witte bloem. Hierna liepen we naar een gebouwtje naast de kerk. Daar stonden tafels vol met heerlijk lekkere hapjes/koekjes/dingetjes. Ook was er koffie, water er uiteraard sterke drank voor de schnaps. Camille heeft er ook zeker van genoten (meer ga ik daar niet over zeggen, daar moet je maar naar vragen). Verder is Camille echt goed bezig. Ze heeft een hele mooie mime stuk uitgekozen, maar daar hoor je morgen meer over. Camille heeft er nog het meest van genoten dat de India Arie aanstond toen we weer naar huis gingen. Maar dat genoeg over Camille. Toen wij ons helemaal vol hadden gegeten liepen we naar buiten waar een paar ‘zigeunerkinderen’ stonden. Eerst stonden er maar een paar, later kwamen er steeds meer. Vaders en moeders, baby’s, meisjes en jongens van alle leeftijden. Echt geweldig om te zien! Geert en Walter gingen muziek maken en wij gingen zingen en een beetje dansen. Het was echt gewoon onbeschrijfelijk. Er zijn gewoon geen woorden voor. Zo mooi om te zien om die kinderen te zien lachen, met pretlichtjes in de ogen. Stoer willen doen, maar diep van binnen heel onzeker zijn. We bleven heel lang hangen daar, maar uiteindelijk was het moment dan daar om weer weg te gaan. Echt met pijn in ons hart stapten we weer in het busje en de auto. Terug bij het ‘huis’ aangekomen hebben we de mime geoefend, gegeten en verder lekker ons eigen ding gedaan. Een dag als deze is toch wel waarom we naar Slowakije wilde gaan.

Dag 2

Dag 2:

Haha, we blijven lekker bezig. Ik denk dat jullie nu al wel door hebben dat we niet echt consequent zijn in het uploaden van onze verhalen. Maar goed ;)

Maar om verder te gaan. Nadat Geert eindelijk zijn koude koffie op na binnen had gewerkt, was het tijd om weer verder te reizen. Rond half 9 stapten we in de auto en gingen we op weg naar Slowakije. We reden vrij vlot door. 3 stops in totaal, waarbij we steeds van chauffeurs wisselden. En voor we het wisten, waren we daar waar we moesten zijn: ‘Rimavska Sec’! We werden opgewacht door de Georg, de plaatselijke dominee, die ons mee nam naar zijn woning waar we weer werden opgewacht door een andere dominee, Helena, de vrouw van Georg. Met Helana ging het goed, ondanks dat ze een week eerder haar voet had gebroken. Na even wat gedronken te hebben en de benen te hebben gestrekt gingen we naar een ander dorp, Ghanava, waar we de week zouden overnachten in een bejaardentehuis. Aangekomen bij het tehuis werden we ontvangen door Akosh, de dominee van Ghanava, wiens vrouw Andrea ook weer dominee was. We kregen een korte rondleiding en een aantal dingen werden uitgelegd. Toen Akos vertrokken was, ging iedereen eerst naar zijn of haar kamer om de spullen te dumpen en even bij te komen en zich op te frissen. Toen iedereen weer redelijk was bijgekomen gingen we Akos waar we verwachten werden voor het avond eten. We kregen een soort van Goulash voor geschoteld. Maar goulash of niet, het smaakte heerlijke!! Alle lof voor Akos, onze voortreffelijke kok. We kregen ook nog wat heerlijke schnaps voor de kiezen. Even voor de lezers thuis, een schnap is een klein glaasje sterke alcohol voor de smaak. Nadat iedereen weer lekker was verzadigd en we nog wat liederen hadden gezongen, was het eindelijk tijd om lekker terug te keren naar het bejaardentehuis en te genieten van een heerlijke en welverdiende nachtrust!!

Dag 1

Jo reggelt en goeie morgen!

Goed begin...gelijk de eerste avond vergeten het weblog bij te houden:D Goed teken! Want dat zegt wat over de gezelligheid van de groep. Hier volgt een kort verslag van de eerste dag:

's ochtens vroeg om half 6 zijn we vertrokken uit Zeewolde. Leuk dat er zo veel mensen waren om ons uit te zwaaien! En mooi om samen te beginnen met God. De reis verliep voorspoedig, we hebben weinig stops gemaakt en het was al snel heel gezellig! Hier een paar quotes om een indruk te krijgen:

Albert Jan achter het stuur: 'Hee, volgens mij staan mijn lichten niet aan! Hee, m'n lichten kunnen niet aan!?' 3 min. later: 'Oh, wacht ff, eerst m'n zonnebril maar es af...'

Arjan over de computerboxjes: 'We pompen d'r ff wat muziek op'

Vrouwen: 'typisch mannen..'

Mannen: 'typisch vrouwen..'

We hebben gisteren ook de verjaardag gevierd van Walther! Iedereen had kleine cadeautjes gekocht en Walther vertelde in zijn fantastische speech dat hij een mooie dag heeft gehad en dat hij zich in de watten gelegd voelde! (wat een zin)

We zitten hier nu lekker aan het ontbijt (oh, m'n koffie wordt koud! raad wie dit schrijft;) ) en straks maken we de laatste kilometers Slowakije in!

Ik ga nog even genieten van m'n koude koffie en jullie krijgen de groetenvan ons allemaal!

Tot vanavond bij de nieuwe aflevering vannn....Szeretet2011!!!!!